8 aug. 2013 Grado - Salas

Omdat hier de campings niet voor het oprapen liggen, moeten we dus dagelijks een flink stuk rijden om op het startpunt te komen.
Gelukkig is er praktische vanaf de camping tot Salas autoweg.

Gelukkig is er soms gelegenheid voor de chauffeur om te stoppen. Hier kon ik zelfs de wei inlopen om te genieten van  alles wat hier ten toon werd gespreid voor mijn ogen.

 

 

 

Een geweldige spot om te zingen. Een koe maakte zich los van de kudde en zocht toenadering. Had ik ook nog publiek.

    In Cornellana  had ik vanaf de brug een mooi zicht op de Rio Narcea.

Leuk huis, niet?

 

 

 

Het klooster in Cornellana. Vervallen, maar nog steeds mooi. Er hing een bijzondere sfeer en dus een heerlijke plek om op een bank onder de platanen wat te lezen.

 

 

 

In het klooster was een albergue gevestigd en wie kwamen er op en gegeven moment nnar buiten? Twee van de Spaanse schonen. Ze vonden dat ik er wel heerlijk zat, zo. Ze bleven overnachten in Cornellana.

 

 



 

                             Ik houd van blauwe bloemen, van paarse en van witte .......

 

 

 

 

Ik zei al dat de autoweg loopt tot iets voor Salas. Vanaf het einde zie je in het landschap reusachtige pijlers staan en  plekken waar doorgangen in de berg worden gemaakt. Maar we zien geen activiteit! Op het moment dat ik dit schrijf, vraag ik het aan de bardame, een hele aardige meid, overigens. Inderdaad, de werkzaamheden zijn gestopt. Het geld is op.

 

 

 

De tocht die Ger vandaag maakt is naar zijn zin. Weinig asfalt en smalle , soms glibberige met mos begroeide paadjes.

 

 

 

 De horreos zien we al een tijdje, maar in deze streek worden ze op stenen onderbouwsels geplaatst.

 

 

                                                                            Agua

 

 

 

 

Ger is gecharmeerd van de enkele dorpjes waar hij doorkomt. Je merkt dat je steeds meer in het binnenland komt. De bewoning wordt steeds minder. Het komt ook regelmatig voor dat de route over boerenerven gaat. Hij wordt er steeds vriendelijk begroet.

 

 

                                             Ook Ger steekt de Rio Narceo over.

 

 

En ook hij nadert het klooster. Inmiddels heeft hij kennis gemaakt met twee Duitse meisjes, die gisteren in Oviedo begonnen zijn. Eentje heeft er nu al genoeg van......

 

 

Vanaf zijn paadjes heeft Ger net weer andere gezichtspunten dan ik.

 

 

 

 

 

 

In Salas vind ik een met zicht op de stadsmuur een kroegje waar je ongecompliceerd kunt zitten tussen de plaatselijke bevolking. Geen toerist te bekennen. In de herberg hier tegenover druppelen de pelgrims binnen.

 

Ger arriveert rond 18.00 uur na 34 km wandelen. hij heeft een zelf geplukte vijg voor me meegenomen, die hij ter plaatse met zijn zakmes voor me opensnijdt. Voor de ezel wordt goed gezorgd. 

De foto's van de blogger worden op speciaal verzoek gemaakt.

 

 

 

                                         En dan kachelen we weer huiswaarts.