4 aug. 2013 Colunga - San Salvador de Valdedios

Vandaag valt de beslissing. De kustroute kent vanaf hier twee varianten. Over Gyon, dan blijf je meer langs de kust of via Oviedo en Lugo, dan trek je meer het binnenland in.
Langs de kust betekent meer drukte en meer verharde wegen. Het binnenland betekent meer rust, meer onverharde wegen, meer klimmen en dalen, maar ook praktisch geen campings. De onverharde wegen trekt Ger meer aan. We zullen zien.
Omdat het waarschijnlijk binnenland wordt, neem ik vast afscheid van de zee.

                                                              Villaviciosa

Dan rijdt ik naar Villaviciosa om te bloggen. Het oude gedeelte van het stadje is een verrassing.
Renaissance " paleizen " en " indianos " architectuur.
Ik kom terecht op een leuk terras waar de plaatselijke bevolking de zondagochtend viert. Er zitten chic geklede dames en heren, gezinnetjes en vrienden en vriendinnen. Iedereen kent iedereen.
Er worden kleine hapjes bij de drankjes geserveerd en het zonnetje schijnt heerlijk. De verbinding is uitstekend, zodat de foto's op de blog vliegen.

We hadden afgesproken in deze plaats. Ger had me drie keer gebeld, maar kreeg geen gehoor. Hij had al bedacht door te lopen. Ik keek even op en daar zag ik zijn hoed in de verte bewegen. Zo komt alles toch nog goed. Na samen te hebben geluncht, vervolgt Ger zijn weg.

                                        Nog een impressie van Villaviciosa

Ger belt me dat hij de beslissing heeft genomen. Hij staat op het punt waar de keuze moet vallen.
Hij gaat voor het binnenland

Ik cross door de binnenlanden ( alvast een voorproefje ) richting Ger. Van hoog kan ik de zee nog even zien.

Ger heeft ook zo zijn mooie blikjes. Hij loopt weer en tijdje met de Deense Maria op. Ze kijkt op als ze hoort dat Ger 66 jaar is. Dat zou mijn vader niet kunnen, zegt ze. Terwijl deze gezien haar leeftijd toch een stuk jonger dan Ger zou moeten zijn.

                         Dit is het punt waar Ger mij belde om zijn beslissing door te geven.
                         Het wordt de Camino Primotivo.

                                                         En hier gaat het dus heen.

                                                  Nou, dat ziet er veelbelovend uit.

Dan krijg ik weer telefoon. Ik moet beslist naar San Salvador de Valdedios rijden. Ger besluit hier te stoppen voor vandaag na 30 km en dan kunnen we samen hier een kijkje nemen. Maria stopt hier ook, want er is een herberg bij en op zo'n mooi plekje wil een pelgrim wel slapen.
Ger en ik besluiten met de rondleiding mee te gaan. Anders komen we niet binnen.

Het complex bestaat onder meer uit een pre romaans, Asturisch kerkje, dat in 893 door 7 bisschoppen werd gewijd en betaald werd door Alfonso III. Het is een snoepje van een kerkje.

 

 

Door dit raam zagen we een geheimzinnig beeldje. Binnen zag je het ook, maar je kon er niet bij komen.

                                              In de nissen sliepen vroeger de pelgrims

                       Het kerkje bevat Arabische aspecten en restanten van fresco's.

 

In de 12 e eeuw is er door Cistercienzer  monniken een klooster bijgebouwd. Dit is de een van de ingangen van de bijbehorende kerk Santa Maria de Valdedios.

Dit vonden we wel een heel apart gezichtje. De gids vertelde er iets over, maar daar konden we geen pap van maken.

Bij mij komt de gedachte op; overdaad schaadt. maar dat is een kwestie van smaak.

                                                                 
                                                                  Kleurig en Spaans

                  In het hoofdportaal van de kloosterkerk was een fresco te onderscheiden

                            De kloostergang ontbrak natuurlijk niet. Uit de 15 e eeuw.

Net buiten het complex lag een restaurantje waar de pelgims die Ger zo her en der treft net als wij wat aten. Drie Spaanse schonen, een Spanjaard en Maria uit Denemarken.