23 aug. 2013 op de camping in Monterroso

 

Het is een beetje een onwezenlijke gevoel dat vandaag overheerst.

 

Gisteren is het eindpunt bereikt van onze reis.

Op een manier die totaal afwijkt van de beleving van de reis er naar toe.

 

De laatste drie dagen waren voor Ger mentaal wat zwaarder door de drukte  van de lopers en hoe ze liepen.Met vijven naast elkaar lopend, al kwakend en onhandig met grote stokken lopend, zodat je moest uitkijken dat je ogen niet werden uitgestoken.

En vandaag als klap op de vuurpijl zijn lichamelijke overlast.

Hoe de sfeer bij de kathedraal overkwam heb ik gisteren beschreven.

 

Gisteravond zei Ger dat ze hem niet meer zagen in Santiago. Vandaag meldt hij dat we misschien toch een dag terug kunnen gaan. Vooralsnog is dat in ieder geval niet mogelijk.

Hij heeft veel last. Kan niet zitten, lopen en liggen. Dus hij probeert steeds maar iets anders. Ik heb een mooie Mickey Mouse zwemband voor hem gekocht en een zalf bij de apotheek gehaald. Verder moet rust het maar doen.

 

Ger is in ieder geval blij dat zijn lichamelijk probleem op de dag van aankomst is gekomen en niet 2 dagen eerder !!

 

 

 

Ik vind het wel bewonderingswaardig hoe hij dit en andere tegenslagjes opvat. Hij heeft het vermogen snel iets te aanvaarden en het te nemen zoals het is.

Het is nu wel het moment te vertellen dat Ger vanaf Noord- Frankrijk met een liesbreuk heeft gelopen. De eerste dagen had hij erge pijn. Maar later hoorde ik hem er niet meer over.

Vlak voordat we de grens naar Spanje zouden overgaan, vertelde hij dat hij nog altijd last had van de liesbreuk. De pijn was wel weg, maar hij moest onder het lopen steeds die plek vasthouden.

Ik denk, dat hij op dat moment er een beetje tegenop zag om verder te gaan.

In een apotheek heb ik navraag gedaan of er een gordel bestond. Ger had op internet gelezen dat ze in Nederland niet werden toegepast, omdat ze niet hielpen. Maar toen ik zei dat de apotheek iets kon leveren, ging hij toch na de tocht van die dag mee naar binnen. In een brochure bekeek hij het en de volgende dag zou het er zijn. Ik stond er wel op dat Ger de huisarts belde om te vragen of het verantwoord was er te mee blijven lopen.

Het was een succes. Iedere dag deed Ger trouw zijn gordeltje om, plus de bretels die ik eerder al gekocht had, omdat zijn broeken uitvielen. We lachten erom hoe hij met touwtjes aan elkaar gebonden was.

Niet alleen hoefde hij niet meer met zijn hand de breuk terug te duwen, de zwelling verdween ook als het ware.

 

 

 

 

 

Voor Ger geen must, maar het is toch wel bijzonder als je de welverdiende Compostelana in je bezit hebt.

 

 

    De stempelkaart oftewel de Credencial, nodig om de Compostelana te verkrijgen.

         En dan de laatste stempel. Van de kathedraal in Santiago op 22 augustus 2013


Nu is het afwachten op de camping.
Krijgen we de kans om Santiago nog een dag te bezoeken ???
Ger heeft zijn wens om nog naar Finisterre te lopen al opgegeven. Blijft dat zo ??
We hebben in ieder geval geluk met deze camping.
Heel rustig, fijne douches, schoon sanitair, een wasmachine, personeel dat je niet ziet, maar er wel is als je ze nodig hebt en we hebben internet in de tent.

Nieuwe ontwikkelingen zal ik vermelden op de blog.