Als we wegrijden van de camping La Rasa constateer ik dat dit de eerste camping is waar ik geen foto van heb gemaakt.
Voor ons doel was het een goede camping. Dicht bij de snelweg. Zeer goed sanitair. Wasmachine en droger.
Verder vraag je je af wat mensen daar zoeken. Maar dan denk je aan de woonblokken in Oviedo en omgeving en aan het feit dat er afgezien van pal aan de kust bijna geen camping te vinden is.
De plekken waren net groot genoeg voor een caravan met voortent. Een auto kon er eigenlijk niet meer bij.
Het was dus kont aan kont. Veel caravans lagen er voor vast. Bijna allemaal hadden ze nog een extra tenthuisje waar dan een volledig ingerichte keuken instond ( of in de voortent) en soms nog een wasmachine. Het zag er wel allemaal picobello verzorgd uit.
De herrie' s avonds was best heftig. Spelende kinderen. En de ouders konden er ook wat van. Tot laat in de avond kwebbelen. Maar het is nu eenmaal zo dat het levensritme in Spanje anders is als bij ons noorderlingen.
Er was een stel dat anders was. Ze kampeerden in een tent en ze spraken goed Engels. Hij gaf les op de universiteit en zij was scheikundige.
Sergio vroeg op een gegeven moment ( hij zag ons iedere avond foto's inladen) waar we foto's van maakten. Hij was verrast toen hij het verhaal hoorde.
Het stel heeft twee leuke kindjes: Nicolas en Lucas.
Ik heb Sergio gevraagd naar de camping Fonsagrada te bellen om te vragen of er plaats was. Genoeg.
Sergio heeft nog geholpen als tolk bij de campingeigenaar. We hadden gisteravond met de bankpas gepind en vanochtend kwam de eigenaar in paniek nar ons toe. De betaling was toch niet gelukt. We hebben opnieuw gepind. Later kwam hij weer langs met de mededeling dat we nu twee keer hadden betaald. Gelukkig kon hij het via het pinapparaat weer terugboeken. Poehpoeh!
Bij het afscheid nemen wilde de vrouw van Sergio ( jammer genoeg weet ik haar naam niet) ons een kus geven. Dat was gebruikelijk in Spanje, zei ze.
Het was een lange tocht van La Rasa naar Fonsagrada. Vooral doordat we vanaf Salas alleen maar kronkelende wegen hadden. Alleen maar bergop en bergaf.
Maar schitterend!
.JPG)
Het is de bedoeling dat Ger over een paar dagen over deze pas komt.
Hij verheugt zich er al op.
Er was geen enkele kampeerder toe we aankwamen. Heerlijk! Ruimte! Geen afscheiding! En.......uitzicht!!
Er stonden op het terrein ook huisjes en het bleek dat deze bevolkt werden door pelgrims.
In de bar/restaurant kon gegeten worden. En dat deden we. Geen keuze, maar zoveel als je wilde. Bij de koffie werden er 4 flessen met geheimzinnige drankjes en twee borrelglaasjes op tafel gezet. Het was een komen en gaan aan de eettafels van vooral jonge Santiago- gangers. Naast ons zat een ouder Italiaans echtpaar, dat In Oviedo was vertrokken. De arme man had een blaar onder zijn voet. Ze sliepen in een klein tentje. Op gepaste afstand van onze joekel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten