Aangekomen in het gehucht Gesues nemen we eerst een cafe con leche. Mijn nieuwe computer weigert bepaalde leestekens op de juiste plaats te geven. Daar moet ik me nog eens in verdiepen.
Vandaar dat er regelmatig streepjes op letters ontbreken.
Ger gaat aan de wandel en ik blijf hier nog een tijdje op internet.
Dan ga ik weer eens op pad richting Ger. Van Colombres vind ik een weg door het binnenland. Dat wordt een uur genieten. Het licht is prachtig en de stilte is overweldigend.
Bij La Franca kom ik weer in de bewoonde wereld. In de schitterende natuur stoot ik op de aanleg van een tunnel. Wat een overgang.
Ik rijd over de N 635 naar Andrin. Tussen San Vincente en Llanes is de autoweg nog niet klaar. Het is berendruk op de weg.
Er lopen ook pelgrims op deze weg. Ger kiest voor een alternatieve route, zodat hij maar een klein stukje over deze weg hoeft te lopen.
Ger geniet eveneens van de mooie dingen die hij tegenkomt.
Nou ja, mooie dingen... Ook Ger komt de werkzaamheden voor de nieuw autoweg tegen.
Tsja, we willen nu eenmaal snel ergens zijn. Dan zijn dit de consequenties.
Op deze plaats komt het zeewater door de ondergrondse grotten in de rotsen naar boven.
Dit is ook water. Ger is geinteresseerd in water. In deze warme tijd vindt hij het heerlijk zich te verfrissen aan de vele waterpunten die je hier gelukkig tegenkomt.
In Andrin een klein dorpje ver van de bewoonde wereld treffen we elkaar en we besluiten op een heerlijk terras een eenvoudige maaltijd te gebruiken. Het is er zonnig en toch zitten we heerlijk koel op een schaduwplekje. Het smaakt heerlijk. De prijs is altijd afhankelijk van het aanbod. Dit is de enige gelegenheid hier en dus stijgt de prijs. Maar niet getreurd.
Ger treft het Spaanse meisje en haar Duitse vriend en even eerder had ik Erich nog even gesproken. Hij had de pijpen van zijn witte linnen broek afgeknipt.
Het lijkt erop dat in het Duitse boekje voor pelgrims staat dat je witte, linnen broeken moet dragen, want Ger spreekt nog een Duitse jongen aan die ook zo'n broek aan heeft.
Als hij hoort waar we vandaan komen, vertelt hij dat hij in Maastricht studeert!
Als Ger weer verder loopt, besluit ik ook een stukje te lopen naar de kust. Ook hier is de stilte weer heerlijk.
Het enkele geluidje van een vogel of een koebel wordt hier aangevuld met het ruisen van de, overigens geringe, branding.
De zomer vordert.
Het water kleurt van azuur naar donkerblauw.
Als Ger Andrin verlaat, ziet hij dezelfde rots in zee als ik, maar dan van een andere hoogte.
Llanes komt in het blikveld.
In Llanes vinden we elkaar dankzij de coördinaten.
Volgens mij heb ik deze " Cubas de la Memoria" al eens gezien op een foto. Kunnen een zekere surfster en surfer hier uitsluitsel over geven.
De golfbrekers zijn beschilderd door de Baskische schilder Agustin Ibarrola.
Uit lang vervlogen tijden.