28 aug. 2013 bezoek aan Santiago de Compostela

 

 

Kijk, Ger zit alweer zonder zwemband.

Hij voelt zich fit genoeg om nu echt met Santiago kennis te maken.

Na het ontbijt gaan we het erop wagen.

Een parkeerplaats dicht bij de kathedraal weet ik al.

Als we de kerk binnenkomen zijn de banken al vol, maar we vinden toch nog een mooie plaats om de pelgrim mis bij te wonen.
We verstaan er niet veel van. Het is, in ieder geval voor mij, een moment om de plek waar we nu zijn te laten binnenkomen. Het is wel druk, maar iedereen zit nu rustig en dat werkt prettiger dan al die mensen die rondlopen.
We vinden de kerk niet bijzonder mooi, maar het is wel een historische plaats. Hoe velen zouden ons in de loop van de eeuwen zijn voorgegaan?

Als de dienst bijna is afgelopen, ontstaat er plotseling beweging rond het wierookvat.
We zien in het rood geklede mannen er bij staan en er stijgt een rookpluimpje op.
En ja, daar starten de mannen met het trekken aan het touw.
De grote botafumeiro begint te zwaaien. Eerst laag en dan steeds hoger.
We kunnen onze ogen niet geloven. Gewoon op woensdag.......!
Later bedenken we dat misschien een groep het aansteken van het wierookvat gekocht heeft. dat is mogelijk voor 250 euro.
Het is niet het belangrijkste, maar het heeft toch wat, dat we dit hebben meegemaakt.

Deze foto is eigenlijk mislukt. Omdat hij wel de sfeer weergeeft; de mannen in het rood, de touwen al in de handen, het vat en de rook mag hij van mij op de blog.

Dit beeld plaats ik niet vanwege het wierookvat, maar vanwege de orgelpijpen..
Ook daarom laat ik deze foto niet zien al zijn ze anders geplaatst dan we gewend zijn.. Wel omdat Ger me vertelde dat hij vorige week deze orgelpijpen voor kanonnen had aangezien. Weliswaar  was het toen donkerder in de kerk, maar het geeft wel weer in welke toestand hij zich bevond. "Weg hier", had hij gedacht; " als ze hier kanonnen in de kerk plaatsen, hoeft het voor mij niet meer".

Na de mis besluiten we de gebeurtenissen even op ons in te laten werken, alvorens de kathedraal verder te gaan bekijken.
Dat doen we vanaf een piepklein terrasje aan de rand van het plein.
Het is fijn hier. De pelgrim mis is er nog. De kathedraal staat in ons blikveld net buiten het gewoel en heerlijk in de zon.
We voelen ons top!

 

 

Het terras hoorde bij deze Parador, vroeger het Hostal de los Reyos Catolicos, net als de kathedraal gelegen aan het Praza do Obradoiro.

Een Parador, dan weet je wel hoe het van binnen uit ziet. De gevel is schitterend, met vooral mooie details bij het portaal.

 

Nog een blik vanaf ons terras.

 

De goede verstaander weet wat Ger hier doet.
Vanaf hier heb je uitzicht op een lager gelegen weg waarop een gele pijl te zien is.
Ger checkt zijn gps. Ja, het klopt. Hier begint de route naar Finisterre.
Hij heeft zijn plan om door te lopen naar het einde van de wereld nog niet opgegeven.


Met de blik naar de kathedraal en het Pazo de Raxoi, nu stadhuis, uit 1772 in de rug, zeg ik tegen Ger; " Top, dat je het hebt gehaald".

Zo langzamerhand wordt het etenstijd en we gaan op zoek naar een restaurantje.

 

Plaza Cervantes met....

 het beeld van de schrijver van onder meer Don Quichot.

 

 

We vinden een eetplekje waar het ons heerlijk smaakt. De bediening is erg attent. Bij de uitgifte bar drentelt een nette, oude man die met en scherp oog alles in de gaten houdt.

 

De man waarvan wij denken dat het de eigenaar is en dat ook blijkt te zijn , vragen wij of het zijn vader is. Het is zo. Wij zeggen dat we het leuk vinden dat zijn vader nog zo betrokken aanwezig is. Hij krijgt er een kleur van.

 

Na het eten dwalen we wat door de stad.

  

 

Dan komen we weer op het plein voor de kathedraal terecht. De zon staat nu gunstig voor het maken van foto's.

Eerst maar eens een van de H. Jacobus. Hoog tussen de twee torens in.

De Portico da Gloria met de beelden van de apostelen is alleen met gids te bezoeken. Bovendien is er veel ingepakt vanwege restauratie werkzaamheden. Dat laten we aan ons voorbij gaan.

Wel wil ik graag de crypte zien. De rij naar de kist met de vermeende beenderen van Jacobus is maar kort. En vanzelf sluiten we aan in de rij die naar het beeld van Jacobus gaat. Dat hadden we ook niet willen doen, omdat er vorige week een rij van hier tot ......stond. Nou ja, dat is mooi meegenomen. Ger heeft de ontmoeting met het beeld uit de 12 e eeuw aan Jos opgedragen.

Kijk ons eens! 

We wandelen om de kerk heen.

Een van de apostelen. Als je goed kijkt zie je de bloemen uit de stenen groeien. De restauraties zijn niet overbodig. Hoewel, ik vind, dat het wel wat heeft.

 

's Avonds eten we nog wat aparte hapjes bij een aardige ex pelgrim.

We zijn heel voldaan over de dag.