31 aug. 2013 Negreira - San Marina

Ger verlaat de uiterst saaie plaats Negreira. Het is een provincieplaatsje met winkels en niet al te geweldige woningbouw. Niets te beleven.

De veldjes met kool die we zijn tegengekomen zijn ontelbaar. Je zou er een koolvergiftiging van oplopen. Het is op tomaten na ook zo'n beetje de enige groenten die we in de tuinen zien. Hier en daar wat boontjes of prei. In de winkels is het hommeles met de groenten. Heel weinig variatie en over de versheid hebben we het maar niet.

Op de route kom je mooie en minder mooie dingen tegen.

Aan alles zie dat de herfst er aan komt. Aan de vruchten, het hoge mais, het zonlicht.

Nog wat sfeerbeelden van de plekken waar Ger loopt.

 

 

 

 

 

In een piepklein gehucht, Santa Marina, haal ik Ger op. Er is een albergue met een heerlijk terrasje.

Er zitten twee Duitse meisjes, die in het wild kamperen. Ze hebben een probleempje vanwege het feit dat er geen winkels op hun pad liggen. Ik geef ze 4 energierepen en 2 grote bananen. Ze voelen zich een beetje gegeneerd, maar ze nemen het toch dankbaar aan. 

Er ligt een klein kerkje tegenover de herberg, met dit beeldje in  het portaal.

 

 

 

Het kerkhofje wordt omzoomd met kruisen en engelen.

 

Ger heeft vandaag 21 km gelopen.

Op weg naar de camping besluiten we dat Ger morgen een rustdag houdt.

Hij voelt zich erg moe en hij heeft het een beetje gehad.

Het was erg warm. Santiago is bereikt. De aambeien hebben toch een aanslagje gepleegd en uiteindelijk heeft hij er wel een aantal kilometer op zitten.....

Dus morgen een time-out.

 

 

 

Onze camping ligt aan een baaitje. In de bocht tegenover de camping ligt een restaurantje aan de baai.
Daar lopen we heen om te eten in de avondzon.
Tijdens het wachten bladeren we even door de krant. Er zitten geen ramen in de kozijnen.
We zaten dus heerlijk te genieten van de laatste zonnestralen.

Er zijn in Galicie bosbranden. Vanochtend zag in in mijn blog-bar dat er in augustus een record aantal pelgrims waren aangekomen; 45.000 !!

En op een gegeven moment gaat de zon onder. Dat is hier om 21.13. Ongeveer 3 kwartier later dan in Nederland. Daarentegen komt hij hier pas weer tevoorschijn om 8.10 uur.
In ieder geval kunnen we de zon in de zee zien zinken. Dat sist zo lekker.

 

Ger eet vanavond raye. In Nederland heet dat rog. 

 

Tevreden duiken we in bed. Morgen uitslapen.

 

30 aug. 2013 Santiago de Compostela - Negreira

 

En daar zijn we weer in Santiago. Ditmaal als vertrekpunt voor Finisterre. Ger wil het er op wagen.

Hij popelt om te vertrekken, maar eerst gebruiken we nog een kleine, vroege lunch. 

 

 

Ger neemt afscheid van Plaza do Obradoiro en de kathedraal.

 

We laten ons nog een keer vereeuwigen.  

 

 

En daar begint hij enthousiast aan de laatste ronde.

 

 

Ik ga weer op zoek naar een blog cafe. Ik vind er een en ik kijk uit op een straatje vol met restaurantjes, die kleine gekoelde etalages hebben om hun mogelijkheden te laten zien.

Nog een paar blikken in de straatjes van Santiago. Hier vlakbij de kathedraal smal en druk.

 

Een kloostergang. Nu  iets van de universiteit.

  

 

De laatste dagen dat Ger deze wegwijzers nodig heeft.

 

 

In Meira troffen we elkaar om samen te genieten van de mooie Romeinse brug over een flinke rivier, bezaaid met dikke stenen. Echt een plek om heerlijk te verwijlen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En dan trekt Ger weer verder.

 

 

Als we elkaar dan weer treffen, ditmaal in Negreira, heeft Ger 26.6 km gelopen.

29 aug. 2013 verhuizen naar Muxia ( camping Lago-Mar )

 
Ger' s voeten jeuken om van Santiago naar Finisterre te lopen. Er is geen camping te vinden tussen Santiago en de kust. Dus wordt het een camping aan de kust. In Muxia.
Het is waarschijnlijk dat we de vouwwagen voor het laatst opzetten. Het geluid van de hamer op de spijkers zullen we missen.

 
We slapen echt aan de kust. Als er geen bomen stonden, zagen we de zee vanuit de tent. Nu zien we stukjes tussen de bomen door. Na het installeren van de tent zijn we een strandwandelingetje gaan maken.

Achter het witte gebouw (de bar) staat onze tent. 

 

We hoeven dus niet veel moeite te doen om het strand te bereiken.

 

 

 

28 aug. 2013 bezoek aan Santiago de Compostela

 

 

Kijk, Ger zit alweer zonder zwemband.

Hij voelt zich fit genoeg om nu echt met Santiago kennis te maken.

Na het ontbijt gaan we het erop wagen.

Een parkeerplaats dicht bij de kathedraal weet ik al.

Als we de kerk binnenkomen zijn de banken al vol, maar we vinden toch nog een mooie plaats om de pelgrim mis bij te wonen.
We verstaan er niet veel van. Het is, in ieder geval voor mij, een moment om de plek waar we nu zijn te laten binnenkomen. Het is wel druk, maar iedereen zit nu rustig en dat werkt prettiger dan al die mensen die rondlopen.
We vinden de kerk niet bijzonder mooi, maar het is wel een historische plaats. Hoe velen zouden ons in de loop van de eeuwen zijn voorgegaan?

Als de dienst bijna is afgelopen, ontstaat er plotseling beweging rond het wierookvat.
We zien in het rood geklede mannen er bij staan en er stijgt een rookpluimpje op.
En ja, daar starten de mannen met het trekken aan het touw.
De grote botafumeiro begint te zwaaien. Eerst laag en dan steeds hoger.
We kunnen onze ogen niet geloven. Gewoon op woensdag.......!
Later bedenken we dat misschien een groep het aansteken van het wierookvat gekocht heeft. dat is mogelijk voor 250 euro.
Het is niet het belangrijkste, maar het heeft toch wat, dat we dit hebben meegemaakt.

Deze foto is eigenlijk mislukt. Omdat hij wel de sfeer weergeeft; de mannen in het rood, de touwen al in de handen, het vat en de rook mag hij van mij op de blog.

Dit beeld plaats ik niet vanwege het wierookvat, maar vanwege de orgelpijpen..
Ook daarom laat ik deze foto niet zien al zijn ze anders geplaatst dan we gewend zijn.. Wel omdat Ger me vertelde dat hij vorige week deze orgelpijpen voor kanonnen had aangezien. Weliswaar  was het toen donkerder in de kerk, maar het geeft wel weer in welke toestand hij zich bevond. "Weg hier", had hij gedacht; " als ze hier kanonnen in de kerk plaatsen, hoeft het voor mij niet meer".

Na de mis besluiten we de gebeurtenissen even op ons in te laten werken, alvorens de kathedraal verder te gaan bekijken.
Dat doen we vanaf een piepklein terrasje aan de rand van het plein.
Het is fijn hier. De pelgrim mis is er nog. De kathedraal staat in ons blikveld net buiten het gewoel en heerlijk in de zon.
We voelen ons top!

 

 

Het terras hoorde bij deze Parador, vroeger het Hostal de los Reyos Catolicos, net als de kathedraal gelegen aan het Praza do Obradoiro.

Een Parador, dan weet je wel hoe het van binnen uit ziet. De gevel is schitterend, met vooral mooie details bij het portaal.

 

Nog een blik vanaf ons terras.

 

De goede verstaander weet wat Ger hier doet.
Vanaf hier heb je uitzicht op een lager gelegen weg waarop een gele pijl te zien is.
Ger checkt zijn gps. Ja, het klopt. Hier begint de route naar Finisterre.
Hij heeft zijn plan om door te lopen naar het einde van de wereld nog niet opgegeven.


Met de blik naar de kathedraal en het Pazo de Raxoi, nu stadhuis, uit 1772 in de rug, zeg ik tegen Ger; " Top, dat je het hebt gehaald".

Zo langzamerhand wordt het etenstijd en we gaan op zoek naar een restaurantje.

 

Plaza Cervantes met....

 het beeld van de schrijver van onder meer Don Quichot.

 

 

We vinden een eetplekje waar het ons heerlijk smaakt. De bediening is erg attent. Bij de uitgifte bar drentelt een nette, oude man die met en scherp oog alles in de gaten houdt.

 

De man waarvan wij denken dat het de eigenaar is en dat ook blijkt te zijn , vragen wij of het zijn vader is. Het is zo. Wij zeggen dat we het leuk vinden dat zijn vader nog zo betrokken aanwezig is. Hij krijgt er een kleur van.

 

Na het eten dwalen we wat door de stad.

  

 

Dan komen we weer op het plein voor de kathedraal terecht. De zon staat nu gunstig voor het maken van foto's.

Eerst maar eens een van de H. Jacobus. Hoog tussen de twee torens in.

De Portico da Gloria met de beelden van de apostelen is alleen met gids te bezoeken. Bovendien is er veel ingepakt vanwege restauratie werkzaamheden. Dat laten we aan ons voorbij gaan.

Wel wil ik graag de crypte zien. De rij naar de kist met de vermeende beenderen van Jacobus is maar kort. En vanzelf sluiten we aan in de rij die naar het beeld van Jacobus gaat. Dat hadden we ook niet willen doen, omdat er vorige week een rij van hier tot ......stond. Nou ja, dat is mooi meegenomen. Ger heeft de ontmoeting met het beeld uit de 12 e eeuw aan Jos opgedragen.

Kijk ons eens! 

We wandelen om de kerk heen.

Een van de apostelen. Als je goed kijkt zie je de bloemen uit de stenen groeien. De restauraties zijn niet overbodig. Hoewel, ik vind, dat het wel wat heeft.

 

's Avonds eten we nog wat aparte hapjes bij een aardige ex pelgrim.

We zijn heel voldaan over de dag.