30 mei 2013 Montabin - Hallé

De start begon vandaag met regen.
Vlak achter Motabin lag in Varennes een voormalige Cisterciënzer Abdij.
Jammergenoeg was het kerkje dicht. Het klooster is een B&B geworden.







In Neuvy-Saint-Sépulchre regende het flink. Alles zag er triestig uit.
Ik besloot in het café-restaurant nog wat te internetten. Maar het signaal was zo laag, dat ik geen verbinding kreeg. Er kwamen weer veel plaatselijke mannen binnen die voor het middagmaal kwamen. Het was een oud gebouw en af en toe steeg er een bijzonder muffe reuk op. Blij, dat ik er niet hoefde te eten.
Ger kwam langs. Hij had de kerk al bezocht en hij vond dat bezoek de moeit waard.
Op het moment dat we naar buiten gingen, kwam Tina binnen. Ze had haar stokken weer terug.
Ze had ze laten staan op een plek waar ze de kaart had bekeken. En ze stonden er nog!

De kerk van Neuvy-Saint-Sépulchre is gebouwd naar model van de kerk die in Jeruzalem op de plaats van het Heilig Graf werd geconstrueerd.

De basiliek Saint-Etienne heette vroeger Saint-Jacques-le-Majeur.
Vandaar waarschijnlijk dit beeld.

In de kerk troffen we twee Belgische pelgrims uit Bastogne.
De man nam hun bagage mee in een karretje.

De kapitelen waren bijzonder.
Hiervoor zou ik eigenlijk het toestel van Giel moeten hebben.

Volgens de beschrijving zouden deze reliekhouder twee druppels bloed van Christus bevatten.

Bij mijn vertrek uit Neuvy, Ger was inmiddels al weer op pad, reden er twee fietsers langs me.
Ik zag de schelpen en wenste ;Bon Camino. Merci, hoorde ik.
Op weg naar Cluis zag ik ze weer bij een kruising. we hebben een gezellig praatje gemaakt.
Gerard en Joop waren anderhalve week geleden uit Maastricht vertrokken en hadden bijna altijd regen gehad.

Vlak voor Cluis kwam ik Ger weer tegen bij de restanten van het kasteel.

En wie komen daar de berg op puffen: Joop en Gerard.

En te voet de Belgen uit Bastogne.

In de kerk van Cluis staat een beeld van Onze Lieve Vrouwe van de Drie eenheid uit marmer van Paros ( XIVde eeuw).
                                         

De beschilderde kalkstenen vloer bij het altaar sprak me  aan. Er stond geen leeftijd vermeld.

In Cluis kwam ik in een dorpswinkeltje terecht. De eigenaar zag me naar de asperges kijken, die buiten waren uitgestald. "J'ai de très bon asperges", zei hij. "Ja, daag", dacht ik. Maar ik moest binnen komen kijken. En daar stond me toch een kistje asperges te stralen! Uit Nederland! 
Hij vroeg me waar ik. vandaan kwam. Op mijn antwoord kwam een waterval van ; hij was Marokkaan en hij had vrienden in Amsterdam en Rotterdam en in Nederland woonde veel Marokkanen en , en.  Hij was zo enthousiast. "Kom hier", zei hij en voor ik het wist het ik op beide wangen een kus te pakken. Ja, daar, zat ik op te wachten.

Ger heeft vanmiddag over een oud spoorwegviaduct gelopen en hij is in het gehucht Hallé gestopt na 19.3 km.

En de asperges smaakten heerlijk.