donderdag 23 mei 2013

!! 23 mei 2013 Nevers - Saint Pierre le Moûtier

Na het ontbijt met de Barbé's zouden we maandag 20 mei ons huis gaan verplaatsen naar de nieuwe camping in Lurcy-Lévis, ten zuiden van Nevers.
Helaas regende het al vanaf zondagavond.
Francoise en Régis hoefden geen tent in te pakken en na het ontbijt zijn ze huiswaarts vertrokken.
We besloten nog maar even af te wachten.
De regen bleef met bakken uit de hemel vallen. Dat werd dus niets.

'Avonds ben ik begonnen met foto's op de computer te zetten en alvast wat voorwerk te doen voor de blog.
Opeens zegt Ger: Hier ontstaat een meer. En ja, hoor, onder onze voeten welde het water op uit de grond.
Tijd om het hogerop te zoeken in ons warme, droge bed.
                                                                                                                           
                                                                                                  

De hele nacht heeft het geplenst.
Nog geven we de moed niet op. Het zal toch een keer droog worden.
We gaan naar Corbigny om inkopen te doen. Als we terugkomen heeft "Dorus", de nagel aan onze doodskist-kat zich te goed gedaan aan onze lunch. Van de boterhammen vind hij vooral het beleg het lekkerst. Door de concentratie op wel of niet vertrekken was ik vergeten de lunch goed weg te stoppen


Ger kan zich nu wel bezighouden met zijn favoriete hobby: beekjes graven.
Het blijkt na verloop van tijd dat ook  dinsdag 21 mei geen vertrekdag wordt.
Er zijn nu twee beekjes en de rest van de grond is als een spons. Als je erop loopt komt het water 1 cm omhoog.
Naast de keuken is een hoger kiezelstukje en daar zitten we nu.
Verdomd handig. Als ik wat nodig heb, hoef ik niet op te staan en ik kan zittend koken.



Na nog een nacht regen is het woensdagochtend 22 mei droog.
We gaan inpakken.
De tent is niet echt droog als we hem gaan inklappen, maar in ieder geval niet doorweekt.
Als we twintig minuten rijden zien we opeens blauw. En nog even later zien we de zon. We weten niet wat ons overkomt.
De vouwwagen wordt opgezet met een lekker briesje en met zon.
Ons geluk is groot.


Ger kan geen slootjes meer graven...............
Vanochtend heb ik Ger in een buiig weertype naar Nevers gereden. Hij was blij dat hij weer op pad kon.
Ik heb hier de beschikking over een koelkast, dus niets belette mij om een Label Rouge kippetje en zalmforel te kopen. Even zoeken naar goed verse groenten ( dat is hier iets anders als bij ons) en klaar.
Onderweg stop ik en loop ik natte broekspijpen op om voor nieuwe bloemen op tafel te zorgen.







Op deze overigens fantastische kleine camping kan ik alleen in een overdekte hal internetten.
Droog, maar in deze weersomstandigheden erg koud, vooral door de wind. Jammer, want het is heel leuk ingericht en naast me staat een prachtige marronnier, waar de camping ook naar genoemd is. Goed ingepakt zet ik toch even door, want ik begin flink achter te lopen.
Om vier uur rijd ik richting Saint. Pierre le Moutier waar Ger vandaag eindigt.



Ger heeft als hij om 17.30 uur aankomt 28.8 km gelopen.
De route is hem goed bevallen.
Niet al te zwaar, omdat het vrij vlak is, rustige wegen of paden en van het plaatsje Saint-Parize-Le-Chatel heeft hij genoten.
allereerst passeerde hij het kasteel.











Een lavoir met tintelend helder water.


De kerk Saint-Patrice uit de XII de eeuw,





   met een prachtige crypte,


           
en mooie kapitelen.


                                                                



Onderweg een weegschaal.
We vermoeden om het vee te wegen ??






















En een bijna Hollands plaatje.

8 opmerkingen:

  1. Ondanks al het slechte weer straalt het nog steeds een heel ontspannen sfeer uit. Slootjes graven is ook erg leuk. Wat nog leuker is om dammetjes te maken en te kijken hoe je het water kunt wegstuwen.
    Wat betreft het weer troost je met de gedachte dat we vandaag in Eindhoven 3 grd hebben met heel heel heel veel hagel. De kerst 2012 was warmer!!
    Goede reis en geniet!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, Frank, een van de doelen die ik me stel, is te proberen je niet te laten meesleuren door de situatie. Dat lukt soms wel, soms niet. Verder heb ik liever, dat Ger dammetjes bouwt in een "echte"beek.Poeh,poeh.
      Alle goeds,
      Germa

      Verwijderen
  2. Lieve Ger en Marlies,
    Het blijft leuk om jullie blog te lezen, en dan val het wel tegen om een paar dagen zonder te zitten. Gelukkig kunnen we jullie nu weer volgen. Wel jammer dat jullie zoveel regen hebben. Hopelijk wordt het beter de komende weken. Groetjes, Frank en Eva

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Eva,
      Fijn, dat mensen het leuk vinden om de blog te lezen. Het is ook leuk en nuttig voor ons zelf. Maar zo loont het nog meer de moeite.
      We zullen best nog eens een keer de zon zien. Dus .....
      Groet, ook voor Frank,
      Germa

      Verwijderen
  3. Blij dat jullie weer beter weer hebben. Hier waait het heel hard

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik werd er uit gegooid. Bij ons is alles op de auto na alles goed.
    We verheugen ons er op dat we jullie binnenkort komen bezoeken en al het moois wat Marlies zo mooi beschrijft kunnen bewonderen.
    We horen het wel waar jullie ons willen ontmoeten.

    Liefs Vera en Cor

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo pelgrims, daar komt het woord grimmig vandaan. Het weer tijdens de pelgrimage.
    Vanochtend om half zeven heb ik de datum van vandaag (24-05-2013)
    gekrabbeld in het ijs op het dak van de auto.En een foto gemaakt van dit fenomeen.
    Het heeft vannacht in Grave, tegen het ochtendgloren, GEVROREN.
    Mijn tuin staat vol met akeleien in bloei en ik denk dat ze in La Douce France nu ook nog bloeien.Mijn akeleien zijn een mix (genetisch) van exemplaren uit de Morvan, Kunderberg, Steenberg van de Wa.Wittem, Die in de Vercors, Rocquemadour en weet ik verder nog.
    Overal zaad meegebracht en altijd kwamen ze op, mengden zich.
    En vanuit Raamsdonksveer weer gezaaid in Grave.
    Door de koude aprilmaand en de kou nu loop je met het voorjaar mee naar het zuiden de zomer tegenmoet. Marlies en Ger geniet ervan, elke dag buiten tussen de bloemen en iedere dag weer 30 km verder een ontrollend landschap.Als je gearriveerd bent in S-d-C. kun je je nog elk steentje, blaadje, fossieltje, peukje, geurtje herinneren en dat voor altijd. Dat heet geheugen, cash verborgen en opeens denk je ergens aan waarvan je nooit geweten hebt dat het weet.
    Genoeg geklets van een ex-pelgrim, maar toen ik jullie foto's zag kwam weer een heleboel boven borrelen.
    Zet 'm op. Het weer wordt weer beter?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad hebben we ook hier de akelei gespot.Evenals de valeriaan.
      Leuk al die voorouders van je akelei. Dat houdt de herinnering ook gaande.
      Je bent een echte blogger, Jos.
      Groet uit koud Frankrijk.

      Verwijderen