Donderdag 18 april sloegen we om 10.30 uur de deur achter ons dicht. Op weg naar Italië.
Vlak voor Mulhouse had ik een camping opgezocht. Vlak naast de autoweg. Praktisch!
Ja, als hij open was geweest. Een mededeling op de receptie deur: wegens renovatie gesloten.
Er stond een adres bij van een andere camping. Wel aan de andere kant van Mulhouse en dat betekende een drukke route, zeker tussen 5 en 6 uur.
Maar de camping was open en we konden onze nieuwe reistent gaan opzetten.
Na een voortreffelijke nachtrust en een lekker ontbijt inpakken en wegwezen. Vertrek om 9.00 uur.
Al snel waren we in Zwitserland.
Na Bern hadden we een tijdje file en voor de St .Bernardtunnel een wachttijd van een uur.
Het Paasweekend was begonnen, dat was duidelijk.
Om 5 uur kwamen we aan op camping Mombarone in Settimo- Vittone.
Vouwwagen uitklappen, inruimen en om 8 uur zaten we aan de Limburgse asperges.
Zwitserland
Zwitserland
Gruyère en Suisse
Italië
Vlak voor Aosta
Om 5 uur kwamen we aan op camping Mombarone in Settimo- Vittone.
Vouwwagen uitklappen, inruimen en om 8 uur zaten we aan de Limburgse asperges.
Het is paaszaterdag en we we denken dat een rustige "waar ben ik beland" dag wel goed zal zijn.
En genieten van een van de uitzichten vanuit onze tent.
In de overdekte verblijfsruimte van de camping liggen boeken, oa, over de Via Francigena.
Daar staat een foto in van de eigenaresse van de camping ( links ) met haar dochter, moeder en en
nichtje. Een heel aardige vrouw. Ze kon zich nog herinneren, dat ik haar een paar weken geleden gebeld had.
Een andere blik vanuit de tent.
We besluiten per fiets boodschapjes te doen. Er zijn hier wel veel bergen, maar de weg in het dal is te doen.
De camping
Zondag 1e Paasdag is het dan zover! We rijden zo'n 50 km naar Aosta, waar de eerste tocht begint.
We halen veel herinneringen op aan de week in september 2018 met Gemma, waarin Ger en Gemma
hier eindigden na over de Col Gr.St. Bernard te zijn gewandeld.
Ger pikt de route op bij de Augustusboog.
Ik besluit nog even in Aosta te blijven.
Vlak bij de Augustusboog ligt de Sant'Orso, met zijn oorsprong uit de 5e eeuw. De grote toren maakt toch een smalle indruk. Dat komt door de truc het aantal bogen naar boven toe te vermeerderen.
Het is 1e Paasdag en er is een H.Mis aan de gang. Ik pik nog een stukje mee. Het is heel sfeervol en er wordt mooi gezongen. Al neem ik afstand van het instituut kerk, het saamhorigheidsgevoel is waarneembaar en dat is waardevol.
Na afloop blijven de inwoners van Aosta nog een tijdje keuvelen op het pleintje.
De sfeer wordt nog verhoogd door de prachtige lindeboom, die tussen 1530 en 1550 is geplant.
We gaan Ger nu volgen. Na zijn vertrek bij de boog komt hij een romeinse brug. Vroeger nodig om een riviertje over te steken. Na een grote overstroming in de 11e eeuw is het stroomverloop van het riviertje veranderd en werd een nieuwe brug gebouwd. De oude is bewaard gebleven.
Aosta
De kerk van St. Christophe.
Het Aostadal. Het doet wel denken aan het Rhônedal tussen Aigle en De St. Bernardpas. Beneden in het dal bebouwd met huizen en bedrijven. En verder belegd met spoorweg, autosnelweg, provinciale weg en wegen door de plaatsen. Natuurlijk, eigenlijk op de 1e plaats, vinden we hier de rivier de Dora Baltea.
De oude plaatsjes liggen wat hoger en door de smalle straatjes is het eenrichtingsverkeer en daardoor soms heel wat zoekwerk om te komen waar je wil. Met de auto althans.
Ondanks alles wat mensenhanden hier hebben gemaakt, voel je ook duidelijk de invloed van de natuur en hoe de aarde hier is zoals hij is.
Je kunt veel willen, maar de steile rotsen laten zich niet zomaar temmen en de bomen nemen zonder problemen hun plek in.
Het water uit de bergen stroomt zoals het wil en dat alles maakt, dat je toch het gevoel hebt in de natuur te zijn.
Alles om de weg te wijzen!
Volgens welingelichte bronnen ( een informatiebord ) zijn dit wilde lissen.
Als je goed kijkt, zie je ze langs het pad staan.
Onderweg impressies........
Zover al........
In Nus bij de kerk wacht ik op Ger.
Het uitzicht maakt, dat ik mijn e-reader niet gebruik.
Daar komt hij samen met Christine uit Engeland. De laatste drie kwartier is hij met haar opgelopen.
Christine woont in Rome en is voor de brexit.
Ben je boos, pluk een roos, oh, nee, een sering. Maar Ger is niet boos, alleen maar moe. Het is genoeg voor de 1e dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten