Ger begint in Bovernier aan zijn laatste etappe deze reis.
waar het heel rustig is. Het heeft een lange geschiedenis. Dat valt af te leiden uit de huizen en de informatie die er soms bij staat.
Nu even terug naar Ger op weg naar Sembrancher. Dit is het pad.
En hier....
....en hier. Zo heeft Ger ze wel graag.
Het gaat nog even door.
De gouden regen nog in volle bloei. En dan gaat zijn pad langs grasland met veel bloemen.
Ger komt Sembrancher binnen.
Bij de kerk vond ik een grote picknickbank. Uitermate geschikt voor de lunch.
Ger heeft net zijn soep op als het plotseling keihard begint te waaien. De druppels gaan over in een fikse bui. Op de andere hoek van de tafel zat een echtpaar te eten, de kinderen vermaakten zich in het speeltuintje.
We hoorden, dat ze Portugees praten. Ook zij pakten snel hun spullen. De man kwam naar ons toe en bood ons twee Portugese gebakjes aan. We moesten ze beslist aannemen. Ik vroeg of ze op vakantie waren. Nee, hij werkte hier. We vluchtten snel naar de auto. Jammer, we hadden nog een praatje willen maken met deze aardige mensen.
Het blijft regenen en we denken dat het beter is als Ger stopt. Hij is niet verplicht door te lopen, zoals dat bij echte pelgrims is die naar Rome gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten