Ha, vandaag wordt het zonnig en warm!
Ik breng Ger naar les Pissoux .
De paden die hij moet volgen, zijn niet te vergelijken met een geasfalteerde weg. De wandelstok die hij vorig jaar heeft gevonden, komt hem goed te pas.
De Doubs blijft Ger's metgezel. De Saut du Doubs is natuurlijk een toeristische trekpleister.
Je kunt er te voet of met de boot, en dan nog een stuk lopen, komen.
Ik rijd naar Villers-le-Lac, nog beraden wat ik zal gaan doen. In het plaatsje is er een mogelijkheid met een elektrische boot naar le Suat de Doubs te varen. Althans in de buurt ervan.
Om de Doubs, die ons al een week achtervolgt en waaraan we trouwens ook slapen, eens te bevaren
lijkt me wel wat.
Boven op het dek is het heerlijk.
Eerst meanderen we met de rivier mee langs de dorpjes en de met paardenbloemen bedekte weiden.
Dan komen we komen we meer in de kloof terecht met loodrechte kalkwanden.
Ik krijg een telefoontje van Ger, dat hij bij de aanlegsteiger is aangekomen. Ik meld dat ik er zo ben.
Een bocht verder zie ik hem al staan. Grappig zo'n onverwachte ontmoeting.
Zo ziet Ger mij arriveren.
Ik besluit niet naar de waterval te lopen. Ger heeft hem gezien en om langs de toeristen winkeltjes
omhoog te lopen, trekt me niet zo aan. We besluiten een pilsje te drinken op het terrasje.
Ger vervolgt zijn weg. Er staat hem een flinke klim te wachten. Ik wacht op de boot.
Boerderijen uit deze streek en na de laatste blikjes op de omgeving ben ik weer in Villers-le-Lac.
Ger heeft zijn klim volbracht en ziet de boot van boven af vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten