Eigen Weg: Maandag 12 juni Volterra

Omdat voor vandaag goed weer is gemeld, willen we nog een keer naar Volterra gaan.

Op weg naar Volterra zien we weer de grote ring die we eerder hebben gezien. Hier en op een andere plek. Maar nu heb ik inmiddels ontdekt dat ze een naam hebben.

"Luoghi d' Esperienza", plaatsen van belevenis. Mauro Staccioli wil in dialoog gaan met zijn geboortegrond, waar landschap, geschiedenis, cultuur en mensenwerk samenkomt.

We naderen Volterra, dat binnen de muren van haar veel grotere Etruskische voorganger ligt.

We wandelen door weer andere straatjes dan de vorige keer.

Vroeger was hier de zee. Er zijn nog veel fossielen van schelpdieren te zien in de straatstenen.

Rond de klok van twaalf zoeken we een lunchplekje.

Op dit pleintje aten we gestoofd wildzwijn en kalfslapje in Vernaccia wijnsaus met heerlijke gebakken aardappeltjes en salade.

Een paar meter verderop ligt het Museo Etrusco Guarnacci, ons hoofdoel van vandaag.

Het museum staat vol met Etruskische grafurnen. Op Rome na vind je in Volterra de beste Etruskische kunst.

Een tufsteen met Etruskische tekst. Een taal die nog steeds niet volledig is gedecodeerd.

De zachte tufsteen waarop de stad is gebouwd, is door ondergrondse bronnen ondermijnd. Delen van de stad zijn daardoor in de loop van de eeuwen geleidelijk naar beneden gegleden. Hierbij zijn de overblijfselen van een enorme Etruskische begraafplaats bloot komen te liggen.

De Etrusken waren een bevolkingsgroep met een eigen taal, een eigen religie en cultuur. Hun gebied lag onder meer in het huidige Toscane. In hun bloeitijd ) 7e - 6e eeuw v. Chr. ) vormden de Etrusken een van de hoogst ontwikkelde volken van de oudheid.

Sarcofaag met vaarwel afbeeldingen uit 2e eeuw v. Chr.

De overledene op een paard op weg naar het hiernamaals, uitgezwaaid door familie.

3e - 2e eeuw v. Chr.

De reis naar het hiernamaals vond plaats gezeten op een paard of in een kar met twee wielen getrokken door twee ezels of paarden. Het kon ook een getrouwd stel zijn. Samen de laatste reis.

De overledene werd ook wel vergezeld door dienaren.

We zien urnen uit de 3e - 2e eeuw v. Chr. met afbeeldingen van echte of denkbeeldige dieren, zeewezens en griffioenen.

Er zijn afbeeldingen van het afscheid, staand of liggend in bed.

Uit de eerste helft van de 3e eeuw v Chr. stamt dit bronzen beeldje met de naam "Ombre della sera". De mysterieuze, langgerekte figuur lijkt wel op de schaduw van een jongen, gevormd door de stralen van de ondergaande zon.

Giacometti zou er door geïnspireerd kunnen zijn.

Aardewerk uit eind 4e eeuw v Chr. waarop goeden en helden zijn afgebeeld.

Op de bovenste verdieping werden we getrakteerd op een uitzicht op de stad en omgeving.

Doosvormige oorringen uit 5e eeuw v Chr.

Drinkfles bestaande uit 2 delen. Misschien een voor water en een voor wijn.

Urn 9e eeuw v Chr.

Urn eind 10e eeuw v Chr.

De Etrusken bezaten eigen munten, waaruit hun rijkdom blijkt.

Een gereconstrueerd graf.

Brons 6e eeuw v Chr.

Een scarabee van kornalijn. Dit is een chalcedoon variëteit, die tot de kwartsen behoort. De rode kleur wijst op ijzer in de steen. Het voorwerp is uit de 5e eeuw v Chr. en stelt een krijger voor met een griekse inscriptie ernaast. De scarabee heeft de grootte van een pinknagel!