23 juli 2013 Portugaleta - Castro-Urdales

Ger start vandaag in Portugaleto, ten westen van Bilbao.
We zagen er een beetje tegenop. Er is veel industrie, ligt bij het havengebied van Bilbao en we hadden al gezien dat er veel bebouwing was.
In het oude gedeelte van de stad was het verrassend leuk.

We liepen meteen tegen een bijzonderheid aan.
Een stalen draagconstructie waar een cabine aan hing. Daarin konden auto's en voetgangers worden overgezet.
In 1850 uitgevonden door iemand, die zo het probleem van een brug vermeed. De scheepvaart kon gewoon doorvaren.

Ondanks dat er nu bruggen zijn werd er nog druk gebruik van gemaakt.

In ieder geval wilde ik de kerk bekijken en een indruk opdoen van de oude stad.
Marktjes zijn altijd leuk en dan is het jammer als het niet het goede moment om iets te kopen.






                                                      

Lope Garcia de Salazar woonde hier heel lang geleden en kijkt sinds jaar en dag uit op de vestingtoren.
Hij is waarschijnlijk heel belangrijk geweest voor de streek.

In de kerk werd klassieke muziek ten gehore gebracht.
Een van de stukken had ik uitgezocht bij de crematie van mijn moeder. Dat kwam wel even binnen.

Waarschijnlijk omdat de basiliek Santa Maria niet overlopen wordt door toeristen, nam de toezichthouder in de kerk aan dat ik pelgrim was. Met handen en voeten legde ik uit dat mijn man de pelgrim was. Als ik wilde kon ik iets in het schrift schrijven en een ansichtkaart meenemen. En ik mocht niets betalen.
Ik kon in het schrift vermelden, dat we nog steeds in de gelegenheid waren onze weg te vervolgen. Dat is toch geweldig!

En nu op weg naar een wifi plek.
Al snel vond ik een leuke, moderne bar, waar ik heerlijk zat.
Wel rumoerig, want in Spanje is overal tv en muziek.

In de tijd dat ik op weg was om de plaats te bekijken, heeft Ger Portugalete verlaten.
De gemeente zorgt ervoor dat de inwoners niet steeds in de steile straten hoeven te klimmen.

Na het stijgen moet er weer gedaald worden. Nu om de weg via het strand te vervolgen.
Voor de wandelaar is het zand van een houten pad voorzien.

 

 

 

 

 

 

Dit is dan de Camino del Norte; de kustroute.
Niet overal zo mooi als hier, maar daar waar het zo is, geniet je dubbel.
Bij het zien van deze beelden, ben ik een beetje jaloers.
Ik zie veel moois, maar de verrassing wat je treft als je loopt is fantastisch.

Inmiddels rijd ik naar Castro-Urdales, waar Ger zal eindigen.
Bij uitzondering is er een plekje om te stoppen onderweg, zodat ik even rustig de omgeving op me in kan laten werken.

 

Op de boulevard heb ik lang gezeten en genoten van het uitzicht op de haven, de Santa Maria kerk,  nog een restantje vesting en de vuurtoren.
Ondertussen nog wat kaarten geschreven naar mensen in Nederland die gefeliciteerd moesten worden of anderszins bericht moesten worden.

Na een uurtje arriveerde Ger. Op de valreep trof hij de Duitser die hij ook op weg naar Gernica had gezien. Hij had nog steeds pijn aan zijn voet.
Ger had vandaag 2 uur samen gelopen met een Zweeds meisje, dat fysische geografie had gestudeerd, maar bij Volvo  terecht was gekomen.
Bij het toeristenbureau maakte ik kennis met haar. Een leuke, grote blonde meid, waarvan de moeder het maar niets vond. Haar dochter zo alleen aan de wandel.

We besloten nog wat in Castro te blijven.
Het stadhuis en de arcaden boden een mooie aanblik.

Al wandelend door de smalle straatjes kon
Ger nog wat aan zijn 27.9 km toevoegen.

 

 

 

We konden de Santa Maria kerk niet bezoeken, omdat er een begrafenis mis bezig was.
Morgen dan maar.

De kerk was op een rots aan zee gebouwd.
Kijk je opzij dan zie je dit.

We hebben pinchos als avondmaal gegeten onder de bogen.

Daarna hebben we nog een tijd op een bank gezeten op de boulevard.
Genoten van de taferelen die zich voor onze ogen afspeelden.
Gezinnen die met een grote zak speelgoed hun kinderen in het parkje lieten spelen, ondertussen babbelend met vrienden, ouders die hun babietjes en peutertjes showden. De meisjes nog steeds met oorknopjes en jurkjes die je bij ons al 30 jaar niet ziet, echtparen met hond.
Hele dunne dames en hele dikke dames, jeugd kunstjes makend op step of skate board.
Geen televisie nodig.