Mijn ontbijtplekje met zicht op Cornillac en de achterliggende bergen bevalt prima. Net nog fris genoeg om in de zon te kunnen zitten. De vele struiken met wilde roosjes nodigen uit om er een paar knopjes van te plukken. En de margrieten staan er ook uitdagend bij.
We brengen de ochtend verder door op ons weitje. Douchen, wasje, bloggen, spelletje.
Als we in de middag naar Rémuzat rijden om inkopen te doen, treffen we onze abrikozen-peren-walnotenboer. Hij noemde naam van deze vroege kers, maar die kon ik niet onthouden. Ik vroeg of de wind die af en toe flink te keer ging een naam had. Hij heet Bise. Het is een koude noordwestenwind uit de Alpen en vertelde hij, dan komt er geen regen.
Vanuit het keukenraam kijk ik naar Ger die de aardappelen schilt voor het avondeten. Kalfsmedaillon, sperziebonen en gebakken aardappeltjes . We hebben deze vakantie al heel wat keren on de avondzon kunnen eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten