Aankomst in Turijn. Geparkeerd middenin de stad. Wat gaat dat kosten?! We komen boven uit de garage en vallen om 12.30 uur midden in de terrasjes op een leuk pleintje. Niet lang nagedacht en aanschuiven maar. Ontbijt is tenslotte al lang geleden.
De Duomo, gewijd aan Johannes, de schutspatroon van de stad. De kathedraal, in renaissance bouwstijl, werd eind 15e eeuw gebouwd.
De lijkwade waarin Christus zou zijn gewikkeld na de kruisafname. Het is een kostbaar maar omstreden reliek.
De voorgevel heeft 3 fijn gebeeldhouwde portalen
Piazza Castello
Palazzo Madama op Piazza Castello. Het kasteel werd in loop van de 14e en 15 e eeuw gebouwd op de resten van een Romeinse poort, een onderdeel van de oude omwalling van Augustus. Het huidige
kasteel dankt zijn naam aan twee Franse dames die er in de 17 e eeuw woonden. Nu bevindt zich het Stedelijk Museum voor Oude Kunst in het gebouw.
Palazzo Carignano waar in 1820 Victor Emanuel II werd geboren,
De architect van het Risorgimento, de Italiaanse eenwording en de eerst koning van Italiƫ (1861)
Het gebruik van baksteen is typerend voor Emilia, de geboortestreek van de architekt Guarini.
Achterzijde Palazzo Carignano
Bicerin; een drielaags koffiedrankje; koffie, chocolade en slagroom. Niet roeren!
Op weg naar de Piazza San Carlo
Aan de zuidkant flankeren de
Chiesa San Carlo en de Chiesa di Santa Christina de Via Roma.
Midden op het plein staat het bronzen paard van Marocchetti (1838), een ruiterstandbeeld ter ere van Emanuel Filibert, die in 1557 in Saint-Quentin de Fransen versloeg en zo zijn grondgebied na 25 jaar Franse bezetting herwon.
Al redelijk kaputo zijn we nog naar de Mole Antonelliana gelopen. Het gebouw is genoemd naar de architect. In 1863 werd met de bouw begonnen. Oorspronkelijk was het bedoeld als synagoge, maar de relatie tussen architect en joodse gemeenschap was niet goed. De bouw werd gestopt. In 1873 werd verder gebouwd. Nu ter ere van Victor Emanuel II. Het bouwwerk werd uiteindelijk 167 meter hoog. Er is nu een museum van de film in gevestigd.
Het gebouw was het logo van de Olympische Winterspelen in 2006 en je vindt het op de Italiaanse euromunt van 2 cent.
Er zong iemand op straat en er was een gezellige sfeer, dus namen we een gelato op een terrasje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten