Gisteren hadden we weer gedwongen rustdag. Plens, plens, plens.
Vandaag staat Milaan op het programma. Een half uur rijden, dat kunnen we toch niet overslaan.
Met de auto Milaan inrijden is geen optie, want het centrum kom je zonder vergunning niet in. Om nog maar te zwijgen over drukte en parkeren. De trein slaan we ook over, want dan moeten we voor een dag trein en metro uitzoeken en dan wordt het waarschijnlijk ook veel lopen.
Dus komt onze fiets weer in beeld.
We zoeken aan de rand van Milaan een parkeerplek. De hoeveelheid auto's is hier al overweldigend.
Overal kortdurend parkeren. Maar toch vrij snel is er een lange strook langs een weg waar je vrij kunt staan!! Nu nog 3 km fietsen naar het centrum.
Het fietsen in het centrum viel nog niet mee. Veel inrichtingsverkeer ( waar we ons maar niet teveel
van aantrokken ) en op de grotere wegen grote steenblokken met brede naden ertussen en tramrails.
En veel auto's natuurlijk.
We komen in het centrum over de voormalige Via Ticinensis, een Romeinse weg naar Pavia.
De Colonne is het enige overblijfsel van deze weg.
Dan bereiken we Piazza Duomo met..
..... de ingang van de Galleria Vittorio Emanuele II in 1877 gebouwd.
Hier lopen heel wat voetjes overheen
De passage vormt een reusachtig kruis waarvan het dakgewlf van glas en staal een hoogte van 50 m bereikt. Je vindt er winkels van Gucci, en van.....
Prada
Vuitton
Armani
Aan het eind van de Galleria komen we op de Piazza della Scala met het Teatro alla Scala.
De beroemdste opera ter wereld die van buiten niets verraad van het weelderige interieur.
Maar nu snel terug naar Piazza Duomo.
De dom met zijn vele torentjes, pinakels, frontons en duizenden beelden was een van de doelen van ons bezoek aan Milaan.
Gian Galeazzo Visconti gaf in 1386 de opdracht voor de bouw. Hij heeft het zelf niet meer mogen meemaken. In de 15e en 16e eeuw werd het werk voortgezet. Onder Napoleon werd de gevel voltooid ( 1805-1809).
Het totale plein viel wat tegen. Er was een grote tribune gebouwd voor een festiviteit en er waren veel dranghekken klaargezet. Beetje rommelig allemaal.
Maar de aanblik van de kathedraal was prachtig.
De rij wachtenden voor een bezoek aan de Duoma was groot. Dat doen we in een volgend leven.
We verlaten de Piazza Duomo....
En verplaatsen on richting Castello Sforzesco.
Maar de inwendige mens wil ook wat. Op weg naar het Castello kwamen we al wat obers tegen die ons hun menu's wilde aanprijzen. Nou, dan hoeft het al niet meer. Even van de weg af vonden we een restaurant waar we op een heerlijk terras in het groen rustig zaten. Een ware oase in al die drukte.
In dit enorme complex, vanaf 1450 gebouwd dor de Visconti's, woonden de hertogen van Milaan, de Sforza's
In de gebouwen zijn diverse musea ondergebracht, waar we er twee van bezoeken. Deze houten Christus is uit de 14 de eeuw, maar we vonden hem modern aandoen.
Passage con elefante uit 1470
De belangrijkste reden om dit museum ( Museo Pietà Rondanini ) te bezoeken, was het laatste,
onvoltooide meesterwerk van Michelangelo (1564).
In de Sale delle Asse had ik graag de fresco's van Leonardo da Vinci gezien, maar deze was helaas wegens restauratie gesloten.
De Italiaanse jeugd krijgt cultuur onderwijs
Een onderdeel van een grafmonument, ook van de hand van Michelangelo
Santa Maria della Grazie
De Eind-15de-eeuwse geschilderde decoratie van het plafond
De renaissancekerk vanaf de kloostergang gezien
De belangrijkste reden om deze kerk te bezoeken, was een bezoek aan de refter van het voormalige dominicanenklooster. Daar bevindt zich het fresco van Leonardo da Vinci; het Laatste Avondmaal.
Lang van te voren moet je kaartjes bestellen, maar het viel te proberen. Nee, dus. Vanuit een open deur zagen we het werk vanuit de kloostergang hangen. Er stond iemand bij de deur, anders waren we misschien wel even binnen gepiept. Ger heeft toch naar maar een foto geschoten.
Op weg naar de Sant'Ambrogio
De Sant'Ambrogio is in Europa een van de hoogtepunten van Romaanse kunst. Tussen 379 en 386 gebouwd op een kerkhof om er de martelaren Gervasius en Protasius te begraven.
De opdrachtgever bisschop Ambrosius werd er later zelf ook begraven.
In de loop van de eeuwen kwamen er nog vele veranderingen aan de basiliek.
Slang mogelijk van Byzantijnse oorsprong werd op een top van een kolom geplaatst in de 11e eeuw.
Romaans-Byzantijnse ambo ( stenen preekstoel ) uit de 12 e eeuw. De rijk versierde marmeren
preekstoel rust op een vroegchristelijke sarcofaag.
Een van de versieringen op de ambo. Een engel als symbool van Matteüs.
We fietsen nog een keer langs de Duoma omdat de voorgevel nu in het zonlicht baadt
Op het hoogste punt (108 m), de spits Tiburio, staat het vergulde Mariabeeld Madonnina ( 1774)
te blinken in de zon.
Nog een laatste blik en dan fietsen we terug naar de auto. De gps geeft aan waar hij zich bevindt. Maar op de plek waar we denken dat hij staat, schrikken we ons een hoedje. Geen auto !
In plaats dat we letten op de gps, richten we op op het beeld dat we van vanochtend hebben.
Er waren minder auto's en het licht was anders.
Een paar tientallen meters terug vonden we ons stalen ros.
Op de camping was een weldadige rust. Heerlijk na al die chaos, mierenhoop van mensen en kabaal.
Maar het bezoek aan Milaan was de moeite waard. En er is nog veel meer te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten