Onze dag werd bepaald door de hulp die we beloofd hadden. Gisteravond kwamen twee grietjes vragen of we bereid waren de volgende dag een klasgenoot en een begeleidster naar een voormalig klooster, nu hostel, in de buurt van Monteriggioni te brengen. Het meisje was niet in orde en kon niet met haar zware rugzak lopen. Als we er toe bereid waren, zou de begeleidster nog langskomen. Nou wij hadden er geen bezwaar tegen. De juf kwam en vroeg of wij haar dan mee terug konden nemen naar Colle di Val d'Elsa, waar zij zich bij de wandelende rest van de groep zou voegen. En.... of wij dan ook de tentjes van 28 personen konden meenemen. Tegen vergoeding uiteraard.
Om 9.30 gingen we op weg met de scholiere uit de eindexamenklas van een school in Gent en haar juf.
Ter plekke aangekomen was de beheerder van het hostel er nog niet, omdat de groep pas in de middag werd verwacht.
We konden de tentjes in het afgebeelde gebouw neerleggen en al snel kwamen de beheerders. De man reed met meisje en juf 2 kilometer verder naar een restaurant om een lunch te halen voor het meisje.
We zijn samen naar de kamer in het hostel gegaan. De juf had nu gezien waar het meisje verbleef en ze had ook vertrouwen in de man en vrouw die er werkten. Dus voelde zij zich gerust om weg te gaan.
Het was een grote kamer met stapelbedden en op de overdekte rondgang kon je zitten en kijken naar de restauratiewerken van het voormalige klooster.
We konden vertrekken. De eindexamenkandidate omhelsde ons van dankbaarheid.
De lerares hebben we afgezet in Colle di Val d'Elsa. Ook zij was zeer dankbaar. Uiteraard wilden wij geen vergoeding.
De groep jongens en meisjes waren per trein naar Italië gekomen. Ruim 300 euro per persoon. Dat sloeg al een gat in het budget. Ze waren een paar dagen in Florence geweest. Nu liepen ze een paar dagen tot Siena waar ze ook nog vier dagen verbleven. Een hele organisatie zal ik je zeggen. Alleen al voor eten zorgen voor 25 uitgehongerde tieners. Dat beaamde de begeleidster.
Plus een zieke en nog eentje met een ingegroeide teennagel, die zichzelf had "geopereerd" en iedere dag verbonden moest worden. Chapeau !
Monteriggioni, dat we vast ook nog eens gaan bezoeken.
Maar omdat we er nu toch zijn gaan weer eerst Colle di Val d'Elsa bekijken.
Omdat het lunchtijd is, ploffen we in de rode stoeltjes van dit restaurantje.
De stad bestaat uit twee delen. In de laaggelegen "nieuwe" stad staat een grote kristalfabriek. Colle is de grootste producent van kristal en glaswerk van Italië, leren we uit ons reisboek.
Boven ligt de oude binnenstad.
Langs de hoofdstraat liggen een aantal fraaie 16e eeuwse palazzi.
Opvallend is dat er bijna geen toerist te zien is. Blijkbaar worden er keuzes gemaakt door reisorganisaties en mensen die kort in Toscane verblijven.
De oude stad is als een lint gebouwd op soort kam en daardoor aan beide kanten een mooi uitzicht.
Bij een van de palazzi stond de poort open. Even kijken....
Leuk wonen toch......
In de namiddag kwamen we kei kapot thuis. Lekker uitblazen in de schaduw. En ja, hoor, het is weer onweertijd. Gelukkig alleen veel gedonder en een paar druppels regen.
We konden de hele avond buiten zitten en genieten van de mooie avondlucht.
Goed bezig.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verhaal en opmerkelijk dat Ger vreemde helpt.
VerwijderenWat zijn het weer heerlijke beelden.
BeantwoordenVerwijderen