Als laatste hadden we een bezoek aan Muxia gepland. Niet zo zeer het plaatsje, maar de kust.
De landtong waar aan Muxia ligt vormt de westelijke punt van de baai waaraan wij kamperen.
Het land eindigt hier met een heuvel. Aan de voet van de heuvel waar de oceaan begint, is de kust bezaaid met rotsblokken. De kust wordt hier Costa da Morte genoemd, vanwege de vele schepen die hier zijn vergaan.
De rotsblokken zijn enorm, vreemd gevormd en vrij glad van oppervlak. Wij vonden ze prachtig.
Het verhaal gaat dat Maria hier in een stenen bootje aan land is gekomen om Jacobus te helpen.
Ter ere van dit verhaal is er een kerkje gebouwd. Jammer genoeg was ook dit weer gesloten.
Ongeveer op deze plek begint de bebouwing van Muxia. We zijn de heuvel opgelopen en we zagen ommuurde stukjes land. Die lagen er niet sinds gisteren.
Muxia staat er gekleurd op.
We zijn blij dat we dit nog gedaan hadden.
Finisterre was echt het einde van de wandeltocht.
Deze plek voelde anders. Ger noemde het; Een plek voor bezinning.
Wat zullen we jullie verhalen en foto,s missen. Het is echt afkicken. Het lijkt me voor jullie zo onwezenlijk dat het lopen op deze manier afgelopen is.
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie veel sterkte voor de terugreis. Het zal niet meevallen zo lang achter elkaar te moeten autorijden na al dat lopen.
Tot thuis, liefs Vera en Cor