De wandeldag begint weer in de kleine nederzetting Santa Marina. Casa Pepa biedt wifi. Je houdt het niet voor mogelijk. Voor mij een uitstekend plekje onder de druiven. Hier houd ik het wel even vol.
Het landschap biedt van alles; bos, maisvelden, heide, vergezichten.
Je kunt hier alle kanten op! Men loopt hier van Santiago naar Finisterre en terug. Van Santiago naar Muxia en terug. Of van Muxia naar Finisterre of andersom.
Op dit punt zag ik Ger aankomen. Hij had het zwaar, maar wilde toch nog een uur doorlopen.
Deze foto heb ik genomen om een beeld te geven van absurde dingen die je tegenkomt.
Een dorp half of heel in verval en dan wordt er een hypermodern gebouw neergezet voor bijeenkomsten.
Ik kan een heel stuk de route van Ger volgen. Met hier en daar nog een bloem.
Mais, eucaliptisch bomen, waarvan er hier ontelbaar velen zijn.
Rotsachtige stukken.
Zoals ik zei, wilde Ger nog een uur lopen, nadat ik hem had getroffen. maar dat liep anders.
Hij kwam terecht in een onbewoond gebied waar geen enkele mogelijkheid was om hem op te pikken. Hij moest dus 12 km lopen in de volle zon bij 32 graden. Uitgeput kwam hij in Cee aan. Maar na even in de koelte te hebben gezeten, kwam hij toch weer snel bij zijn positieven.. Nou ja, afzien hoort er bij.
In ieder geval heeft hij Finisterre al zien liggen.
.JPG)
.JPG)
Op weg naar de camping kwamen een tegenwoordig uitzonderlijke verschijning tegen; een ossenwagen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten