De weersvoorspelling zegt dat het vandaag onbewolkt wordt. Dat wordt dus het moment
om de Col du Grand Saint-Bernard te gaan beklimmen. Vergezichten gegarandeerd!
Op weg naar het startpunt
In Bourg-Saint-Pierre gaat de tocht beginnen. Tot hier was Ger in mei gekomen.
Voor alle duidelijkheid; we zijn hier weer in Zwitserland.
Ik geniet nog even op het bruggetje van de nazomer bloeisels.....
....en het uitzicht op de kloof.
In het gids van de Via Francigena stond bij dit stuk van de route "Murmeltiere fühlen sich hier wohl, vielleicht sehen wir welche". En ja, hoor, daar zijn ze.
Het pad voert langs het stuwmeer "Lac des Toules"
Op het punt waar je of de tunnel in rijdt of voor de pasweg kiest, sta ik geparkeerd en te turen of ik
G en G zie aankomen. Met mijn camera zie ik twee figuurtjes, die lang op een punt blijven staan.
Ja, ze zijn het. Later blijkt dat ze hun vitaminen aanvulden in de vorm van frambozen.
Gemma zwaait (precies in het midden van de foto)
Zo, hier gaan we samen lunchen.
Na het eten wandel ik weer terug naar de auto.
G en G zien mij later staan langs de weg
Tijd voor een beker koffie met appelcake.
Inmiddels ben ik op de pas gearriveerd op 2473 meter hoogte.
In de verte zie ik twee stipjes aankomen.
Ger had het op het laatst wel even zwaar. Gemma kwam fris als een hoentje boven.
Nu nog even doorwandelen richting Zwitsers-Italiaanse grens !
De weg voert langs het klooster dat in het midden van de 11e eeuw
door de heilige Bernard van Aosta werd opgericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten