2025 - 02 - 06. Afscheid

 Vandaag maken we nog een kleine tocht om afscheid te nemen van de omgeving waar we een maand van ons verblijf  hebben genoten.   We rijden eerst naar het dorpje Peronne, vlakbij Verclause waar we nog niet geweest waren. 

Het dorpje ligt hoog, dus vergezicht.

Als we weer naar beneden rijden, komen we allerlei moois tegen.

Ik denk, de muggenorchis.

Ger tussen het hondskruid.

Dan besluiten we nog twee cols te doen, die we eerder reden, maar de moeite waard om nog eens te doen. Dat bleek zo te zijn.  Bovendien was de plantenwereld ook weer gewijzigd.

Het kerkje van Ribeyret. 

Vandaar naar de Col des Tourettes. Via Ste. Marie maakten we een doorsteek ddir een prachtig gebied naar de Col de Fromagère en de Col de Pomerol. 

De bolrapunzel

Bij Rémuzat zijn de acacia's uitgebloeid. Op 1000 meter doen ze het nog. 

,

 

Gele gentiaan 

Honderden rapunzels....

Als klap op de vuurpijl zagen we het rode bosvogeltje. 

Een onverwacht mooi einde van de vakantie. Morgen wordt het hard werken om de boel in te pakken. Woensdag rijden we naar huis.

 

2025 - 01 - 06. Midi á Cornillon

 Op de terugweg van een tocht naar Nyons vorig jaar kwamen door Rémuzat.  Mijn blik werd getroffen door een gezellig pleintje. Leuk, dat we er dit jaar terecht kwamen. En mijn gevoel over de sfeer kwam uit. Tijdens die terugrit kwamen we in Cornillon langs een restaurant in de bocht van de weg. Ook dit herkende ik dit jaar. Het leek ons een goed plan er op deze warme eerste junidag de zondagmiddaglunch te gebruiken. 

De restaurant ruimte lag aan de achterkant met een super uitzicht. 

Het is erg druk, het is lang wachten, maar het is heel gezellig. Een echt frans sfeertje. Iedereen heeft de tijd. De tafels staan vol met karaffen, flessen en glazen en er is een aangenaam geroezemoes.  Ger heeft als voorgerecht een bladerdeeg gerecht met kaas en een lekkere salade.  Die salade heb ik ook maar dan met een flan van avocado en zalm. Dan allebei escalope de veau met sjalotjes, lekker gekruide groentenmelange en rijst. Dame blanche en koffie toe. Het is half vier als we het pand verlaten.

2025 - 31 - 05. Orpierre

 Weer een stralende dag. Ger maakt zijn sudoku.

Na het ontbijt maakt Ger een wandeling naar de kapel. Ik maak een foto van hem en hij van mij. Ik blijf om de blog te maken.

Het mooie weggetje van gisteren inspireerd ons nog eens zo'n ritje te maken. De Col Reychasset is aan de beurt. 

Een beetje verder zie ik in de rotswand wildemanskruid staan. Jammergenoeg is de weg hier te smal om te stoppen.

We komen langs een dennenbos waar we even rondstruinen.

Kuifvleugeltjesbloem

Een van de dactylorhiza soorten. 

We bereiken Orpierre.  Een klein dorpje, maar er is veel bedrijvigheid door de vele sporten die je hier kunt doen. Klimmen, kanoën,  speleologie,  wandelen. Het is gezellig druk op het terras en dat nodigt uit tot het nuttigen van een glace.

Het dorp is omgeven door rotswanden.

2025 - 30 - 05. Lemps

 Het wordt vandaag heel warm. Blijven we op de wei of gaan we op stap.... Eerst maar eens inkopen doen. Na het twaalfuurtje besluiten we toch er op uit te gaan. We gaan bij Verclause wen colletje op dat we nog niet hebben gehad. Op een gegeven moment zien we een weggetje naar rechts met een bord "table d'orentation". Ja, daar gaan we op af. Een mooie route....

In de verte zien we een kerkje op grote hoogte liggen. Daar is vast het oriëntatiepunt. 

Ja, hoor, daar is het. Een dorpje even oud als de andere, maar er is leven in dit dorp. Te zien aan veel zitbanken, route aanduidingen en vazen met margrieten in de kerk. Als we het dorp inlopen vanaf de parkeerplaats zien we een vos oversteken. De tweede die we zien deze vakantie. 

We vervolgen onze weg en komen terecht in een paradijsje. Smal weggetje,  veel schaduw door bomen ( erg fijn bij 31.5° ), ruisende beek, en heel veel orchideeën. Geen huizen en geen auto's.

Volgens plantnet is dit waarschijnlijk de bosorchis.

Wat het dan ook is, hij is prachtig. 

Bergnachtorchis.

De berm staat vol met deze roze orchideeën. 

Deze vonden we ook nog...de bolrapunzel.

De berg die in het midden te zien is, zagen we ook toen we van Serres naar huis reden. Maar dan van de andere kant. Het is de Risou, 1181 meter hoog. Een markant punt in de omgeving.

Bij de weg naar onze camping ontdekte we dat een aantal bokkenorchissen open waren. Dat was een verrassing. 

  

Detail

Deze komen eraan 

De weg naar de camping vanaf de "grote weg". Zoveel keer op en af gereden, maar nooit verveeld.